آقای «پاتریک کلاسون»، معاون مدیر موسسه تحقیقات سیاستگذاری خاور نزدیک واشنگتن، در این مصاحبه با الجزیره در مورد قرارداد اتمی اخیر بین ایران، ترکیه و برزیل میگوید، «تنها دلیلی که ایران این معاهده سه طرفه را انجام داد به خاطر این بود که تحریمهای سازمان ملل نزدیک و جدی شده بودند. این نشان میدهد که تنها روشی که میتوانیم ایران را به سوی همکاری پیش ببریم در واقع از طریق بالا بردن بهای همکاری نکردن آن کشور است. پس آن چه که در هفته گذشته دیده ایم این است که سیاست زور بر ایران کارگر است، که زور میتواند ما را به موافقت برساند. متوجه شدیم که تمام تلاشهائی که داشتیم برای گفتگو و درگیر کردن ایران، برای ارائه مشوق به آنها، اینها موفق نشدند ایران را قانع کنند که به چنین قراردادی تن در دهد (قراردادی که البته ناقص است، اما به هر حال امیدوار کننده است)، و دیدیم که این از طریق زور و فشار ممکن شد. پس مشخص است که هرچه بیشتر ایران را تحت فشار بگذاریم احتمال پیشرفت بیشتری وجود خواهد داشت.» (دقیقهٔ بیست، ثانیهٔ ۴۷. برای شروع از لحظهٔ مربوط روی لینک کلیک کنید)